“Waarom lukt het mij niet om van die dagelijkse strijd af te komen?”

Ze zit tegenover mij…

Zo’n giga lieve moeder van 2 dochters. Ik noem haar even Femke. Ik vraag hoe het met haar gaat. “Alles gaat goed hoor”, antwoord ze. Mijn gevoel zegt iets anders. Als ALLES goed gaat dan zat ze hier niet, denk ik.

Ik kijk en neem waar en luister. Ik zie een hardwerkende moeder die ALLES voor haar kinderen en partner overheeft. Ze staat de hele dag op standje ‘aan’ en houdt alle ballen hoog in de lucht. Thuis én op het werk. Ze dendert door. Elke dag weer.

Het is zo’n lieve moeder en zacht. Ze heeft het beste met haar kinderen voor, dat hoor ik aan alles. Ik weet het zeker!

Ik zeg: “Je zit hier met een reden en dat is vast niet omdat het thuis allemaal vlekkeloos gaat ofwel? Vertel, hoe gaat het écht met je? Met welke reden ben je hier naartoe gekomen?”

Ze vertelt…met horten en stoten. Emoties van frustratie en verdriet zijn zichtbaar. Het mag er zijn. Ze schaamt zich ook voor haar gezinssituatie. Het voelt als falen én ze voelt zich bang.

Bang om haar meiden te kort te doen want ze houdt zoveel van ze dat ze over haar eigen grenzen heen laat gaan. Als mijn dochters het maar goed hebben…en ze wil het gezellig hebben in huis en zodoende zet ze haar eigen grenzen en behoeftes opzij.

Femke voelt zich niet gelukkig. “Wie ben ik eigenlijk? Wat wil ik? Waarom doe ik wat Ik doe? Ik heb écht geen idee”, zegt ze.

Elke dag geschreeuw in huis

Femke heeft dagelijks strijd met haar dochters. Ruzie. Ruzie tussen de meiden onderling en ook met haar. Haar dochters luisteren slecht en gaan over haar grens. Ze negeren haar als ze op hun schermpje zitten en ze aan tafel moeten. Er wordt veel geschreeuwd in huis. Femke voelt onmacht, frustratie en onzekerheid. Waarom lukt het mij nou maar niet? Ze schakelt hulp in. Ik mag haar begeleiden. Vol vertrouwen en met enthousiasme start ik het coachingstraject.

“De verandering die wij als ouders bij ons kind willen zien, begint bij ons als ouder.”

Ik voel me een beetje de advocaat van de duivel en ik weet dat dit het allerlaatste is dat je nu wilt horen, maar bovenstaande quote is wel heel erg waar. Voordat je nu in standje weerstand schiet of dit tabblad weg klikt, blijf nog even bij me. Het voelt voor mij als mijn plicht om je hier toch ook bewust van te maken omdat kinderen spiegelen.

Spiegel- en kopieergedrag

Dat betekent niet altijd dat jij precies hetzelfde doet maar wel dat ze gedrag overnemen zoals ongeduldig zijn, prikkelbaar etc. Of dat ze met hun gedrag iets vertellen over jou.

Gaat je kind steeds over jouw grens? Kijk dan of jij niet vaak over jouw eigen grens heen gaat. Of onderzoek eens of je duidelijk grenzen stelt.

Luistert je kind niet goed? Onderzoek dan of je goed naar jezelf luistert. Of dat jouw communicatie nog niet duidelijk genoeg is.

Op het moment dat je naar je kind gaat wijzen, leg je daar een oordeel neer en dit is niet helpend in de situatie. Bovendien, als je het bij jezelf houdt, heb je ook meer invloed in de oplossing. Stel dat je je kind vraagt hoe het voor hem of haar voelt wanneer jij geïrriteerd bent over de rondslingerende was? Wat gebeurt er dan? Als kinderen spiegelen dan ontstaat daardoor een open een eerlijk gesprek waardoor je tot de kern komt van de situatie die speelt. Ik vertel dit aan de klant die tegenover mij zit en wil jou dit ook meegeven. Doe het eens anders dan je voorheen deed.

De oplossing zit in jezelf

“Stel dat je je dochters even niet ziet als die vervelende bengels, maar dat je met mildheid kunt kijken naar wat het gedrag wil vertellen. Wat het je vertelt over jezelf. Dat je echt durft te zoeken naar de oplossing in jou”, zei ik tegen haar, enigszins nieuwsgierig naar haar reactie hierop.

Een diepe zucht ontsnapte. Ik voelde dat ze de beweging wel wilde maken maar moeilijk kon opbrengen op het moment. Deze viel zwaar, maar ik wist ook dat ze in ieder geval open stond voor wat ik haar wilde vertellen dus ik ging door.

Alleen liefde voor je kind is niet genoeg

Femke ontdekte dat alleen de liefde voor haar dochters niet voldoende is. Haar oudste dochter respecteert haar grenzen niet, omdat ze zichzelf en haar eigen grenzen niet respecteert. Haar dochter voelt de onzekerheid van haar moeder.

Femke ontdekte dat ze – net als alle ouders – door haar jeugd is gevormd en belemmerende overtuigingen en patronen heeft die invloed hebben op hoe zij met haar dochters omgaat.

In mijn praktijk zie ik dat ouders in het begin erg op hun kind gericht zijn. En dat snap ik volkomen. Ze gunnen hun kind een ontwikkeling, ontdekken, leren, groeien. Toch gaat dat in de meeste gevallen niet zonder jou. Jij bent van onschatbare waarde in het leerproces van jouw kind. Het leren omgaan met emoties bijvoorbeeld. Net zoals je ze vroeger hebt leren fietsen is dit ook een vaardigheid die je ze kunt helpen ontwikkelen.

Persoonlijke groei als basis voor een gelukkig gezin

Femke was en is moedig. Heel moedig. Ze was bereid om in de spiegel te kijken. Onze kinderen – en de kinderen van Femke – hadden zeker ‘dingen’ te leren. Femke heeft die verandering ingezet.

Wij zijn een voorbeeld en ik voel me supertrots dat Femke met haar eigen persoonlijke groei het positieve verschil heeft gemaakt in haar gezin waardoor ‘het lastige gedrag’ van haar meiden als sneeuw voor de zon is verdwenen. Wat een bofkont ben ik dat ik ook deze moeder mocht begeleiden in haar persoonlijke groei ❤️. Hoe gaat het met jou? En jullie?
Bloedje eerlijk? Hoe gaat het bij jullie? De honderden gezinnen die ik al heb geholpen naar een gelukkiger gezinsleven hadden het allemaal zelf al geprobeerd, maar kregen de cirkel niet doorbroken. Ze zaten in die spiraal van doen wat je altijd deed en konden daardoor geen gedragsverandering realiseren. Kortom; je bent hierin niet alleen, het is volledig normaal. Als ouder heb je blinde vlekken, we zien het altijd wel bij de kinderen van de buren of van je vriendin toch ?

Gratis en exclusief voor jou

Je hebt nu het verhaal van Femke gelezen, wellicht is dit voor jou al heel herkenbaar. Het kan ook zijn dat er iets anders speelt binnen je gezin en in de dynamiek met de kinderen. Boze kinderen, onzekere kinderen, eigenwijze kinderen, kinderen die het lastig vinden om emotie te tonen, ik heb ze allemaal in mijn praktijk gehad.

Ik heb speciaal voor de lezers van mijn blogs tijd vrijgemaakt voor persoonlijke feedback. Je kunt gratis gebruik maken van een telefonische 1 op 1 sparringssessie. Hierin gaan we kort in gesprek over wat jij NU al praktisch kunt doen om uit de vicieuze cirkel te stappen. Een berichtje naar mij is voldoende. Contact mij gerust.  

Liefs,

Hermina

p.s. Wil jij wat Femke nu heeft? Ja? > Meer info vind je hier: Gezinsgeluk Traject en Persoonlijk Groeitraject